De heren van SMASH1 uit Hamont-Achel hadden zich de zondagmiddag wellicht ook anders voorgesteld. Immers, als de nummer 3 op bezoek gaat bij de hekkensluiter uit de reeks verwacht je niet meteen om met een 3-1 pandoering naar huis te worden gestuurd. Toegegeven, het waren bijzonder hard bevochten wedstrijden, die net zo goed in het voordeel van SMASH1 hadden kunnen uitdraaien. Maar de “nicks van Olympia” en het ontbreken van dat tikkeltje geluk beslisten er anders over.
Kris Steegmans (D4) mocht openen tegen Marc Claes (D4) en deed dat erg goed. Claes bleek niet echt een partij voor Steegmans, die in ware walk-over stijl de wedstrijd snel in de beslissende plooi legde. Het werd een droge 0-3 (4-11 / 5-11/ 1-11).
Toon gezet zou je dan denken en heel even zag het er zo ook naar uit. Want in zijn partij tegen Marnick Kelchtermans (C2) liep Jan-Bart de Bijl uit tot 0-2. Het kwam zelfs tot een matchpunt in de 3e set. Maar Kelchtermans gaf zich niet gewonnen en voorkwam de 0-3 nipt. De 2 daaropvolgende sets waren beklijvend spannend. Alsof de duivel er mee speelde werden de beslissende punten elke keer opnieuw beslist door ballen die plots perfect in de nick vielen. Weinig aan te doen en dus moest de Bijl zich gewonnen geven na 5 spannende sets: 3-2 (5-11 / 7-11 / 13-11 / 11-9 / 11-9).
In de 3e wedstrijd van de namiddag stonden Patrick Vaesen (C2) en Kevin Vanlingen (C3) tegenover elkaar. 2 Hard-hitters zo bleek al snel, die elkaar geen kans gaven om iets anders met de bal te doen dan gewoon zo hard mogelijk slaan en in de rally blijven. Het viel een hele tijd moeilijk te voorspellen wie van de 2 uiteindelijk aan het langste eind zou gaan trekken. Totdat Vaesen besliste om van tactiek te veranderen. Hij wou het spel forceren door van de lange harde rally’s af te stappen en meer op gevoel te gaan spelen. Wat hij echter ook probeerde, kort spel aan de voormuur, boosts of spelvertragende lobballen, het bleek telkens een foute keuze want Vanlingen bleef gewoon alles terugslaan. Het kostte Vaesen uiteindelijk de wedstrijd: 3-1 (11-8 / 11-13 / 11-5 / 11-7).
Stefan Boonen (D1) wist dus dat winst tegen Yves Olaerts (D1) nodig was om nog met een draw huiswaarts te keren. Waar Boonen de betere loper bleek, probeerde Olaerts met winning shots het spel naar zich toe te trekken. Het moet gezegd dat ook hier weer de intussen beruchte “nick van Olympia” wederom een belangrijke rol speelde. Olaerts –die zich bij momenten op de donderdagavond training waande- sloeg zelfs 2 ballen achter zijn rug door. Die leverde geen punten op voor hem maar waren wel toonaangevend voor het gemak waarmee zijn ballen steeds weer goed “vielen”. We telden opnieuw een 7-tal nickballen. Zeer tot frustratie van Boonen die hierdoor zijn “cool” wat verloor wat hem uiteindelijk de das omdeed: 3-2 (11-7 / 5-11 / 11-7 / 12-14 / 11-6).
De felbevochten en sportieve wedstrijd werd dus afgesloten met een 3-1 winst voor Oly-Mijn Huis. En al hadden ze dan wel op de beslissende momenten wat hulp van de nick, eerlijk is eerlijk: de heren speelden gewoonweg ook een uitstekende wedstrijd. Erg verrassend dat zo’n team de rode lantaarn draagt. SMASH gaat de Kerst in met een klein bezinningsmoment maar zal ongetwijfeld klaar zijn in de 2e ronde om zich terug de top 3 in te knokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten